شنيدم از مرحوم آيتاللّه سيّدمحمد رضوى كه فرمودند:
«زمانى مرض سختى عارض دايى بزرگوارشان مرحوم آيتاللّه ميرزا ابراهيم محلاتى شد بطورى كه اطباء اظهار يأس كردند. امر فرمودند: مرض ايشان را خبر دهم به عالم ربّانى مرحوم حاج شيخ محمد جواد بيدآبادى كه مورد علاقه و ارادت ميرزا بودند. پس تلگراف كرديم به اصفهان و مرحوم بيدآبادى را از مرض سخت ميرزا با خبر كرديم. فورا جواب دادند:
«مبلغ دويست تومان صدقه دهيد تا خداوند شفا دهد».
هر چند اين مبلغ در آن زمان زياد بود به هر طور بود فراهم آورده بين ارباب استحقاق تقسيم كرديم. بلافاصله ميرزا شفا يافت.
مرتبه ديگر نيز كه ميرزاى محلاتى سخت مريض شدند و اطباء اظهار ياس نمودند مرحوم بيد آبادى را خبر كردم از ايشان جوابى نرسيد. تا بالاخره در همان مرض ميرزا مرحوم شدند. آنگاه دانستم كه سبب جواب ندادن مرحوم بيد آبادى اين بود كه اجل حتمى ميرزا رسيده و با صدقه جلوگيرى نمیشد».
(شهيد آيتاللّه دستغيب، داستانهاى شگفت)
نظرات شما عزیزان: