|
mazhabi دنیای مطالب |
|||
|
چهار شنبه 13 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 21:15 :: نويسنده : انسان
قرآن می فرماید هَلْ جَزَاء الْإِحسَانِ إِلَّا الْإِحسَانُ. در روایات هم به این مضمون آمده: من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق. وقتي از همنوع خود تشكر مي كنيد كَاَنَّهُ از خالق تشكر كرده ايد. اما حمد نه مدح است و نه شكر و سپاسگزاري، بلكه تركيب هر دو است يعني كسي كه هم صاحب كمال باشد و هم به شما عنايت كرده باشد نسبت به او حمد بجا مي‌آوريد. الحمدلله يعني كل حمدها اختصاص به خدا دارد و اگر حمد را به غير خدا منصوب كنيد يك نوع شرك خواهد بود، در حاليكه ما نسبت به انسانها هم اين‌كار را انجام مي‌دهيم. پس بايد يك عامل سوّمي در الحمدلله هم وجود داشته باشد و آن پرستش و عبوديت است كه اينجا ديگر اختصاص به انسانها ندارد. بنابراين معني دقيق حمد، ستايش سپاسگزارانه پرستشانه هست. در برابر كسي كه جمال و كمال دارد و به ما نعمت مي‌رساند با زبان شكر و خضوع و عبوديت او را حمد مي‌گوئيم. الحمدلله در نماز جامع اين مفاهيم و معاني است. هر واژه در قرآن يك فلسفه دارد و حكيمانه است. در سوره حمد بعد از الحمدلله 4 صفت ديگر خداوند نيز ذكر مي‌شود: رب العالمين الرحمن الرحيم مالك يوم الدين، زيرا بالاترين مقام عبوديت و حمد همان الحمدلله هست. الحمد لرب العالمين يا الحمد لرحمن الرحيم يا الحمد لمالك يوم الدين هم درست است، اما كاملترين و جامع‌ترين حمدها، حمد خود ا... است و آن الحمدلله است يعني ذات خداوند شايسته حمد است،یعنی من برای طمع در لطف وتربیت ویژگی ملوکانه ات تورا مدح نمی کنم و اين بالاترين مقام عبوديت است.
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ به وبلاگ خودتون خوش آمدید موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
