شرایط قسم خوردن:

اوّل: كسى كه قسم مى خورد باید بالغ و عاقل باشد (و اگر مى‏خواهد راجع به مال خودش قسم بخورد باید در حال بالغ شدن سفیه نباشد و حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع نكرده باشد) و از روى قصد و اختیار قسم بخورد، پس قسم خوردن بچه و دیوانه و مست و كسى كه مجبورش كرده‏اند، درست نیست و همچنین است اگر در حال عصبانى بودن بى قصد قسم بخورد...

دوم: كارى را كه قسم مى‏خورد انجام دهد باید حرام و مكروه نباشد، همچنین آن کاری را که قسم مى‏خورد ترك كند، باید واجب و مستحبّ هم نباشد و اگر قسم بخورد كه كار مباحى را به جا آورد، باید ترك آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد. نیز اگر قسم بخورد كار مباحى را ترك كند باید انجام آن در نظر مردم بهتر از تركش نباشد.

سوم: به یكى از اسامى خداوند عالم قسم بخورد كه به غیر ذات مقدس او گفته نمى‏شود؛ مانند «خدا» و «اللَّه» و نیز اگر به اسمى قسم بخورد كه به غیر خدا هم مى‏گویند، ولى به قدرى به خدا گفته مى‏شود كه هر وقت كسى آن اسم را بگوید، ذات مقدّس حقّ در نظر مى‏آید، مثل آن كه به خالق و رازق قسم بخورد صحیح است. بلكه اگر به لفظى قسم بخورد كه بدون قرینه، خدا به نظر نمى‏آید، ولى او قصد خدا را كند بنابر احتیاط باید به آن قسم عمل نماید.

چهارم: قسم را به زبان بیاورد و اگر بنویسد یا در قلبش آن را قصد كند صحیح نیست، ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحیح است.

پنجم: عمل كردن به قسم براى او ممكن باشد و اگر موقعى كه قسم مى‏خورد ممكن باشد و بعد تا آخر وقتى كه براى قسم معین كرده عاجز شود یا برایش مشقّت داشته باشد، قسم او از وقتى كه عاجز شده به هم مى‏خورد.

مستثنا:

ولى اگر براى این كه خودش یا مسلمان دیگرى را از شرّ ظالمى نجات دهد، قسم دروغ بخورد اشكال ندارد، بلكه گاهى واجب مى‏شود و این جور قسم خوردن غیر از قسمى است كه در مسائل پیش گفته شد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: